"Będzie trzeba – to pójdę na wojnę" scenicznym głosem Agaty Różyckiej w Przodowniku - zapraszamy do lektury recenzji Eweliny Agnieszki Kowalczyk.

Wojna w Ukrainie wciąż trwa… Nic dziwnego, że na różne sposoby próbujemy oswoić tę trudną rzeczywistość, która choć nie dotyka nas bezpośrednio, jest BARDZO BLISKO NAS. I bez wątpienia wpływa na naszą codzienność – chociażby poprzez obecność uchodźców z Ukrainy. Są wśród nas, żyją obok, często razem z nami. Osoby pochodzenia ukraińskiego spotykamy w pracy, w sklepie, w parku. Słyszymy relacje żon, których mężowie walczą o wolną i bezpieczną Ukrainę. Temat wojny zdecydowanie jest obecny w naszym społeczeństwie. I jak widać – teatr również czuje potrzebę, by zabrać w tej sprawie głos.

Zastanawia mnie – jako szczerze zaangażowaną obserwatorkę teatru – co może mi dać obejrzenie takiego spektaklu, jak monodram Agaty Różyckiej. Zapewne w jakiś sposób mnie poruszy, na chwilę zatrzyma, zmusi do refleksji nad losem kobiet-żołnierek. Może nawet pokuszę się o postawienie sobie pytania: **co zrobiłabym ja**, gdyby wojna dotknęła mnie bezpośrednio?

Nie trzeba mnie przekonywać – i myślę, że większości z nas również nie – że wojna to coś, co nigdy nie powinno mieć miejsca. To brutalna, niepotrzebna agresja.
Wracając do tytułu – jako do formy monodramu – jest to przecież format bardzo wymagający dla osoby na scenie. Można powiedzieć: będącej na własnym froncie. To ogromne wyzwanie.

Na szczęście dla Różyckiej, reżyserka spektaklu – myśląc o jego konstrukcji – daje aktorce chwilę wytchnienia. Choć to tylko krótki oddech, bo Różycka w tym spektaklu musi panować nad kilkoma rekwizytami. Sam spektakl zbudowany jest także z nagrań – to pewnego rodzaju siostrzane porozumienie, głosy splecione we wspólnej historii.

Dlaczego warto? Choćby po to, by uświadomić sobie, jak wiele może znieść kobieta. Jak może być silna, waleczna, oddana swojej ojczyźnie.

Maj 2025
Teatr Dramatyczny w Warszawie, Scena Przodownik

Autorka: Ewelina Agnieszka Kowalczyk