25 listopada 2017 zapraszamy do sali kameralnej pod Amfiteatrem im. Czesława Niemena na prezentację monodramów i rozmowy z twórcami, które przeprowadzi Anna Nowak. Spotkaniom towarzyszyć będzie wystawa prac Twarze i Maski.

PROGRAM 25.11.2017
16.00
Justyna Tomczak-Boczko / Teatr Ba-Q:
CAŁE ŻYCIE W DRESACH
Tekst: Justyna Tomczak-Boczko
Reżyseria: Przemek Prasnowski
Scenariusz: Justyna Tomczak – Boczko, Przemek Prasnowski
Obsada: Justyna Tomczak – Boczko
Muzyka: Maciej Kuśnierz
Kostiumy: Dorota Słomczyńska
Wizualizacje: Hacen Sahraoui
Ruch sceniczny: Adrian Rzetelski
Czas trwania: 50 min.
Produkcja: Fundacja Barak Kultury
Premiera: listopad 2016 w ramach Innego festiwalu
Partner projektu: Magiel Fitness Klub
Spektakl otrzymał wyróżnienie na OFTeN Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych w Ostrowie Wielkopolskim 2017 roku „za ukazanie siły teatrów non-fiction”

Spektakl „Całe życie w dresach” w reżyserii Przemysława Prasnowskiego to próba opowiedzenia o doświadczeniu bycia matką Jeremiego. Aktorka, matka, Justyna Tomczak-Boczko, opiekę nad synem traktuje jako sztukę życia, w której poczucie humoru jest niezbędne. Bo jej życie nie jest ani tak smutne, ani tak przerażające, jak by się mogło wydawać. Być może dlatego, czasem słyszy od znajomych: „Justyna, ty w ogóle nie wyglądasz na matkę niepełnosprawnego dziecka”. Podczas spektaklu, grając samą siebie, opowiada o swoim życiu z dużym dystansem i zaskakującą dawką czarnego humoru.
Spektakl „Całe życie w dresach”, wyprodukowany został przez Fundację Barak Kultury a zrealizowany z Teatrem Ba-Q, a premierowy spektakl odbył się 4 listopada 2016 roku w ramach Innego Festiwalu.
Spektakl dla widzów od 16 roku życia.
Justyna Tomczak-Boczko – aktorka i założycielka Teatru „Y”, tłumaczka, nauczycielka hiszpańskiego. Współpracowała z Teatrem Strefa Ciszy z Poznania, była współautorką i aktorką spektakli i happeningów teatralnych w latach 1996-2000. W 2005 r. podczas pobytu na stypendium w Meksyku zagrała główną rolę w spektaklu „ Król Ubu” w reżyserii Beto Ruiza. W tym samym roku zagrała główną rolę w filmie krótkometrażowym Ojo por ojo, w reżyserii Jose Luisa Fuentes. Z reżyserem Beto Ruiz wystawiła w Poznaniu i Guadalajarze (Meksyk) spektakl „Pozioma Pionowa” na podstawie „Szklanego klosza” Sylvii Plath. Kształciła się u wielu pedagogów i aktorów z Japonii, Brazylii, Francji, Danii, Meksyku i Polski. Justyna skończyła politologię oraz filologię hiszpańską. W 2011 r. zrealizowała monodram „Cały ten Meksyk”. Pokazała go tylko raz. Potem urodził się Jeremi. który jeszcze przed urodzeniem zaraził się wirusem cytomegalii. W związku z tym cierpi na m. in. na padaczkę lekooporną, czterykończynowe porażenie dziecięce.. Od tej pory życie Justyny to ciągła walka o zdrowie syna. Jednocześnie studiuje na językoznawstwie i robi dzienny doktorat, a dla przyjemności czyta masę kryminałów. Jest też mamą 10 letniej Apolonii.
Wróciła na scenę monodramem „Całe życie w dresach”.
Teatr Ba-Q. – polska grupa, powstałą w 2009 roku w Poznaniu. Swoimi realizacjami połączyli wiele artystycznych osobowości ze środowisk mniejszościowych. Z Ba-Q współpracują m.in. aktorzy – imigranci: Hiszpanka Eva Rufo, Francuz arabskiego pochodzenia Hacen Sahraoui, pisarz i działacz LGBT Bartosz Żurawiecki oraz działaczka na rzecz osób z niepełnosprawnościami Justyna Tomczak -Boczko. Liderem teatru jest Przemek Prasnowski, aktor i reżyser, dla którego kluczowym tematem artystycznych realizacji jest spotkanie z Innym. Głównymi bohaterami spektakli Ba-Q są ludzie wymykający się stereotypom i walczący ze swoim wykluczeniem.
________________________________________
18.00
Teatr Poświęcony:
JAROSŁAW OCALONY
Scenariusz i reżyseria: anonimowy pochlebca
występuje: Jarosław Syn i Jarosław Ojciec
czas trwania – 40 minut
Teatr nowy na nowe czasy. Monodram jest intymnym i rozpaczliwym wołaniem skierowanym do Ojca Narodu. Jest to historia 26-letniego, młodego mężczyzny, który postanawia wyjawić światu skrywaną od lat tajemnicę: jest Jarosławem, synem TEGO Jarosława, a jedyne, na co liczy, to moment, w którym jego ojciec wreszcie przyzna się do ojcostwa i zwyczajnie go zaakceptuje. Po tym geście nastąpi czas pojednania, miłości, a ojciec i syn będą mogli wreszcie połączyć się we wspólnych objęciach. Monodram utrzymany jest w konwencji komediowej, w której na pierwszy plan wysuwa się relacja synowsko-ojcowska, rozgrywająca się na tle wydarzeń politycznych. Historia odrzuconego syna może jednak odkrywać przed widzem treści bardziej uniwersalne, aniżeli głos w publicystyczno-politycznej debacie o nowym kształcie rzeczywistości, w jakiej się wszyscy odnaleźliśmy.
Spektakl nie miał oficjalnej premiery, ale otrzymał kilka nagród: I Miejsce na Festiwalu Teatrów Małych Form i Monodramów Bamberka w Gorzowie Wielkopolskim; nagrodę dla Najlepszego Aktora na Teatralnych Crash Testach w Katowicach ; Grand Prix XXIV Ogólnopolski Otwarty Festiwal Teatrów Amatotrskich ODEON; wyróżnienie Honorowe XXXVIII Biesiady Teatralnej w Horyńcu Zdroju – wszystkie nagrody w latach 2016-17.
Żeby było jasne: nikt nas nie zmusza, nikt nam nie nakazuje. Sami czujemy, że tak właśnie należy. Sztuka powinna być Poświęcona. Teatr powinien być Poświęcony. Nastały takie czasy, że nie można działać w próżni. Chcemy powiedzieć o tym, co wielu z Was czuje, ale nie potrafi/nie chce powiedzieć. My staramy się wyrazić to całe uwielbienie, ten podziw i ten strach do Ojca. Co Syn powie Ojcu? Czy Ojciec zaakceptuje fakt, że jednak ma Syna? Dlaczego nic o nim nie wiedział? Co czuł Syn, gdy żył tyle lat w zapomnieniu? Czy miłość rodzicielska ma szanse? Te pytania padną, jak i wiele innych: niezręcznych, niewygodnych, niemiłych. Padnie też wiele ciężkich słów… Być może Syn i Ojciec padną sobie w ramiona, a może wszyscy padniemy z wrażenia trupem. Warto się przekonać, warto być tego świadkiem, by kiedyś swoim dzieciom i wnukom dać świadectwo takich dziwnych czasów. Tyle grozy, stonujmy nieco: to przede wszystkim spektakl o poszukiwaniu miłości, zrozumienia i akceptacji. Ta opowieść może poruszyć wiele opcji. Liczymy, że prawda nas wyzwoli – a wówczas wyjdziemy z cienia i będziemy mogli się ogrzać w blasku Jarosława…
________________________________________
20.00
Iga Jambor-Skupniewicz:
MAMUSIU, CO TO ZA PTASZEK?
Reżyseria: Krystian Wieczyński
Tekst: Karolina Kasprzak
Muzyka: Przemysław Śledziucha Śledź
Bohaterka monodramu – matka dwójki dzieci, w bajkowy, bardzo literacki sposób wprowadza nas w świat skomplikowanych relacji matki z dziećmi i matki z samą sobą, jako kobietą, która nagle musi odnaleźć się w 2 różnych konfiguracjach i „wymiarach” życiowych. Otrzymując list z zagranicy, z propozycją wyjazdu na dłuższy czas, nęcona możliwością zrobienia kariery, staje przed dylematem… Spektakl znakomicie porusza dusze wszystkich kobiet, które będąc matkami ciągle stają przed pytaniami codzienności o drogę w ich życiu, podzieloną między pracę i pasje, które realizują, a dzieci, które kochają i wychowują. Iga Jambor Skupniewicz zachwyca subtelnością przekazu, wrażliwością, lekkim tonem i dowcipem. Teatr przedmiotu, cieni, nastrojowa muzyka, prowadzą widza od śmiechu po zadumę.
I NAGRODA SPOTKAŃ Z MONODRAMEM „O ZŁOTĄ PODKOWĘ PEGAZA”
Iga Jamborskupniewicz – aktorka, reżyser, instruktorka teatralna. Absolwentka Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, na Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku. Założycielka Teatru Agrafka i Teatru Alelale. Na co dzień współpracuje z Bydgoskim Teatrem Lalek Buratino i Teatrem „Afisz” z Torunia oraz realizuje własne projekty artystyczne.
Krystian Wieczyński – aktor, performer, mim, pedagog teatru i cyrku. Jego macierzysta grupa to alternatywny Teatr Wiczy. Instruktor ds. teatru w
Wojewódzkim Ośrodku Animacji Kultury w Toruniu, gdzie zajmuje się głównie szeroko pojętą edukacją teatralną i cyrkową. Gościnnie aktor Miejskiego Teatru Miniatura w Gdańsku.
Przemysław „Śledziuha” Śledź. Karierę muzyczną rozpoczął jako członek zespołu Mr ZOOB. Obecnie skupia się głównie na grze solowej. Współpracuje m.in. z Wojciechem Kordą, Markiem Dyjakiem, Mr ZOOB, Tadeuszem Woźniakiem. Wszechstronny i uzdolniony nauczyciel, prowadzi również działalność edukacyjną i warsztatową.
Karolina Kasprzak – absolwentka Camerimage Film School w Toruniu, aktorka, od 2011 studiuje kulturoznawstwo na WSG w Bydgoszczy. Związana ze Stowarzyszeniem Teatralnym „Dialog” w Krakowie. Od 2009 roku gra w Bydgoskim Teatrze Lalek Buratino. Założycielka i członek zarządu Fundacji Żywego Słowa – Skaczący Słoń. Autorka bajki „Mądra Gąska” wydanej w formie mini słuchowiska.

________________________________________
Wystawa TWARZE I MASKI
Na wystawie zobaczymy portrety kobiet odbywających karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym nr 1 w Grudziądzu. Fotografie stanowią część projektu artystyczno-społecznego, w ramach którego zaprosiliśmy kilkanaście kobiet do stworzenia masek postaci, które je fascynują, intrygują, stanowią wsparcie. W rezultacie działań twórczych powstało kilkanaście masek obrazujących pragnienia, a także lęki kobiet. Czego się o nich dowiadujemy? Czym są dla nich maski?
Co skrywają, a co pozwalają wyzwolić? Każda z uczestniczek zadała sobie pytanie „czy maska jest mi bliska, czy obca” oraz opowiedziała historię wykreowanej postaci. Historie, które powstały zostały opublikowane i wykorzystane do działań scenicznych służących przede wszystkim przełamywaniu stereotypów na temat osadzonych. Fotografie tworzące wystawę ukazują uczestniczki warsztatów wraz z ich maskami.
Autorka zdjęć: Sandra Rabczewska
Prowadzenie zajęć z osadzonymi: Anna Jadwiga Nowak
Anna Jadwiga Nowak – instruktor teatralny, animator kultury, arteterapeutka. Pozyskała środki i koordynowała ponad 20 projektów edukacyjno-artystycznych ze środków zewnętrznych (MKiDN: „Lato w teatrze”- 7 edycji, „Edukacja kulturalna”, „Promesa-250 lat teatru publicznego”, MPRiPS-program ASOS, „Ojczysty-dodaj do ulubionych 2017”), w tym: projektów międzypokoleniowych i realizowanych ze społecznością o utrudnionym dostępie do kultury, a także wykorzystujących techniki arteterapeutyczne („Pokój Opowieści” – projekt o domu widzianym z perspektywy zagrożonych wykluczeniem mieszkańców Będzina – bezdomni, niepełnosprawni psychicznie, osadzeni, młodzież z domu dziecka, seniorzy). Od 7 lat w ramach etatowej pracy w domach kultury organizuje i prowadzi zajęcia twórcze oraz działania animacyjne. Od dziesięciu lat prowadzi amatorskie grupy teatralne z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Przez ostatnie 2 lata współpracowała z Teatrem Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie przy realizacji działań edukacyjnych przygotowując autorskie scenariusze zajęć do spektakli, a także koordynując projekty artystyczno społeczne tj. „Lato w teatrze”, a także „Pokój Opowieści”.
W latach 2007-2010 publikowała liczne recenzje i felietony na łamach „Portretu”, „Kulturalnego Torunia” i „Dziennika Teatralnego”. Opublikowała również artykuły naukowe dotyczące realizacji dramatów Jerzego Szaniawskiego w Teatrze Telewizji oraz na temat Teatru Wiczy. Trzykrotna Stypendystka Miasta Torunia w dziedzinie animacji kultury. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w zakresie animacji i edukacji kultury. Absolwentka Filologii polskiej o specjalności kulturoznawczej UMK (specjalizacje: teatrologia i kurs pedagogiczny), Reżyserii Teatru Dzieci i Młodzieży (PWST Wrocław), Podyplomowych studiów emisji głosu (UMCS Lublin), 1,5 rocznego kursu „Arteterapia-kultura przeciwko wykluczeniu” (Centrum Łowicka), Zarządzania funduszami unijnymi (AGH w Krakowie) oraz Produkcji teatralnej (UŁ).

Wystawa jest realizowana w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Szczegóły.
25.11.2017 r. OLSZTYN

Bilety w cenie: 5 zł / spektakl
oraz 10 zł / karnet

PUNKTY SPRZEDAŻY BILETÓW:
Informacja Kulturalna MOK
ul. Dąbrowszczaków 3 (pn-pt, 11.00-17.00)

Galeria Rynek MOK
ul. Stare Miasto 24/25 ( wt-ndz, 11.00-17.00)