20 grudnia 1999r. na oddziale psychiatrycznym londyńskiego szpitala King's College nad ranem znaleziono pacjentkę, która odebrała sobie życie wieszając się w łazience na sznurowadłach wyciągniętych z własnych butów. Samobójczynią była Sarah Kane, 28-letnia dramatopisarka, przyjęta na oddział 2 dni z wcześniej. Rozpoznanie: depresja. Wśród rzeczy osobistych, które zostawiła był pakunek zawierający maszynopis jej ostatniej sztuki "4:48 Psychosis". Dramat jest często uznawany za list pożegnalny pisarki. Przywołuje stany emocjonalne osoby dotkniętej "patologicznym smutkiem" i wykorzystuje liczne wątki autobiograficzne dramatopisarki, ale przede wszystkim to sceniczny poemat napisany przez osobę zbyt kruchą, by unieść własną wrażliwość. ​"O 4:48 gdy odwiedzi mnie desperacja powieszę się wsłuchana w oddech Osoby którą kocham" ​"Spektakl powstał przy minimum środków - liczy się głos aktorki, jej mimika, męski głos z offu, słabe światło i transowa muzyka (Pokrak gra świetnie, umiejętnie podkreślając stany emocjonalne bohaterki - to rodzaj psychodelii niekiedy bliskiej Joy Division). Nic w spektaklu nie jest przesadzone, niczego nie ma tu za dużo, ani za mało. Nic nie jest też letnie. A sugestywne i przejmujące, bo tak naprawdę będące wołaniem o miłość i pomoc. Spektakl się kończy i tylko my zostajemy z poczuciem bezradności i pustki - w finale bohaterka mówi bowiem, że tak naprawdę nikt nie pragnie śmierci. "Moja ostatnia próba oporu: utwierdź mnie, zobacz mnie, kochaj mnie.."​ Monika Żmijewska, Gazeta Wyborcza

http://www.trzyrzecze.pl/#!psychosis/cr01