Autor podejmuje próbę obalenia mitu żołnierza, jako chłopca malowanego, przedstawiając przejmującą i tragiczną historię matki, która dowiaduje się o śmierci ukochanego dziecka – żołnierza poległego w czasie pełnienia zagranicznej misji wojskowej. Nie jest to jednak dramat realistyczny. Jak pisał Jacek Sieradzki: „Zagęszczenie groteskowych wydarzeń, z których składa się akcja sztuki, jest tak duże, że przeczy regułom prawdopodobieństwa”. Realistyczna jest sytuacja wyjściowa: do mieszkania samotnej kobiety, której syn – żołnierz zawodowy przebywa na zagranicznej misji, przychodzi dwóch młodych oficerów mających za zadanie powiadomienie jej o śmierci syna na polu chwały. Oczekująca od miesięcy (może lat?) powrotu syna kochająca matka robi wszystko, aby uniemożliwić im przekazanie wiadomości, której się spodziewa, a której nie chce usłyszeć. Kiedy już wszelkie naturalne sposoby niedopuszczenia do przekazania tragicznej nowiny zostaną wyczerpane, zrozpaczona kobieta zabija jednego z żołnierzy. Realistyczna z pozoru sztuka, poprzez elementy czarnej groteski, przechodzi w końcu w dramat poetycki pozwalający matce w finale toczyć rozmowę z duchem zmarłego syna.

http://www.teatrtelewizji.tvp.pl/spektakle/artykul/chlopiec-malowany_21437198/