Fiodor Karamazow zawsze był marnym ojcem, ale żeby tak go nienawidzić, by łeb mu rozbić? Jak pierwszemu lepszemu zbirowi? Nie no, to już przesada! Kto jest winien tej krwi karamazowskiej? Czyżby Dymitr? Wszak z ojcem miał zatarg i obaj uganiali się za Gruszą. Wszyscy słyszeli, jak mówił, że go zabije. A co z Iwanem? Ten obiecujący student filozofii nie skrywał swej nienawiści, ale przecież za pragnienia nie można nikogo sądzić. A może Alosza? Nie, jakżeby ten aniołeczek miał... on jeden ojcem nie gardził. On jeden nie czuł do niego nienawiści. Jest jeszcze Smierdiakow! Ale przecież ten pies miał atak i spadł ze schodów. Polała się krew karamazowska i ktoś musi za to odpowiedzieć. Zbrodnia domaga się kary, grzech pokuty, a nienawiść przebaczenia. Tylko czy braci Karamazow stać na to, by wyrwać się z piekła i uwolnić od towarzystwa... tak szacownego trupka?

Książka opisuje historię ojcobójstwa, w którą w różnym stopniu są zamieszani wszyscy synowie zamordowanego człowieka. Powieść koncentruje się na psychologicznych pobudkach kierujących bohaterami. Roztrząsa odwieczne dylematy ludzkości, takie jak choćby istnienie wolnej woli, Boga, zła, miłości i ateizmu. Dostojewski po mistrzowsku penetruje najmroczniejsze zakamarki duszy ludzkiej i targające człowiekiem namiętności.