Berlin, rok 2016. Na ławeczce w parku budzi się… Adolf Hitler. Świat tonie w nihilizmie neoliberalnego rozpasania, innymi słowy: schodzi na psy. Führer jest zniesmaczony zanikiem dziejowej dyscypliny, która kształtuje prawdziwie silne narody. Brany omyłkowo przez niefrasobliwych berlińczyków za zwykłego komika, postanawia przywrócić porządek, musi tchnąć nowe życie w nadpsutą tkankę współczesnej kultury. Powtórny tryumf jego idei wiedzie przez świat mediów. Hitler onieśmiela i jednocześnie ośmiela. Staje się „kanclerzem” you tube’a – jego popularność rośnie, bo wielu w głębi duszy czuje, że świat trzeba wziąć za pysk, jeszcze raz określić, kto obcy, kto swój i odrzucić polityczną poprawność słabych ludzi. Niby niemiecka to sztuka, a jakże uniwersalna i na czasie.