„Rewizor” w reżyserii Jerzego Stuhra to propozycja dla szerokiej publiczności. Zrealizowany został jako spektakl klasyczny z elementami współczesnymi, z odniesieniami do dnia dzisiejszego. Sztuka, choć powstała w pierwszej połowie XIX wieku, ma w sobie potencjał ponadczasowości, żywej aktualności w każdych czasach, a zdaniem reżysera – w tych szczególnie. Wnętrza naturalne, plenery, a przede wszystkim Stary Sącz jako miasto, do którego rewizor zawitał, eklektyczne, ponadczasowe kostiumy oraz wystylizowana charakteryzacja mają tę tezę pomóc udowodnić.

Akcja utworu jest bardzo prosta. Wydarzenia rozgrywają się na prowincji. Do pewnego miasteczka dociera wieść, że przybędzie tam rewizor – wysoki rangą urzędnik, dygnitarz. Na mieszkańców pada blady strach. Chcą wypaść jak najlepiej podczas inspekcji, a każdy z nich ma coś na sumieniu. W każdej chwili gotowi na przybycie rewizora, biorą za niego zwykłego człowieka – Chlestakowa. Nie chcą słuchać tłumaczeń. Wbrew swojej woli Chlestakow staje się dla nich dygnitarzem. Kiedy pomyłka wychodzi na jaw, Chlestakowa nie ma już w miasteczku. Niedługo potem do wyższych urzędników przychodzi wiadomość, że przybył urzędnik z Petersburga, który chce się z nimi widzieć. Komedia kończy się słynną "sceną niemą". Wydarzenia rozgrywają się "same z siebie", wszystkiemu winien jest wszechogarniający strach przed biurokracją, władzą, przepisami, restrykcjami. Gogol obnaża w komedii nieprawidłowości w systemie państwowym, tak bardzo rzutujące na mentalność obywateli, że prowadzą do prawdziwych absurdów.