Punktem wyjścia do pracy na spektaklem “Rewolucja, której nie było” jest protest w sejmie osób z niepełnosprawnościami i ich rodziców (RON), który rozpoczął się 18.04 i potrwał do 27 maja 2018 roku. Aktorzy działając z archiwaliami złożonymi z listów, pocztówek, transparentów, które zostały wytworzone w trakcie 40 dniowego protestu, częściowo przez protestujących jak również przez osoby, które solidaryzowały się z nimi, zadają pytania o społeczne znaczenie tego, co wydarzyło się w sejmie, o wizerunek osób z niepełnosprawnościami w Polsce, w końcu o to, czy środowisko osób z niepełnosprawnościami może się zintegrować we wspólnej sprawie. Spektakl nie jest rekonstrukcją wydarzeń, a raczej grą ze znaczeniami, społecznymi napięciami i emocjami, które towarzyszyły protestowi. Aktorzy zadają ze sceny pytania o granice wolności, o konwencje społeczne i kanony, które sprawiają, że zasłania się osoby z niepełnosprawnościami kurtyną, usuwając ich tym samym z pola widoczności. Spektakl powstał w miejscu napięć między jawnym i ukrytym, normą i odstępstwem od niej, niewypowiedzianymi głośno kryteriami moralnymi i wykrzyczanymi ze sceny osobistymi potrzebami i opiniami aktorów. Czy społeczne przekonanie, że określone grupy społeczne mają zrezygnować z rozwoju w obszarze zawodowym, ograniczyć swe potrzeby do minimum socjalnego, swoje życie prywatne do przebywania w mieszkaniach i specjalistycznych ośrodków jest zgodne z ich potrzebą? Czy one tego właśnie chcą? Czy rewolucję tej największej w naszym kraju mniejszości można powstrzymać? Przedstawienie powstało w ramach programu Centrum Sztuki Włączającej Downtown realizowanego przez Teatr 21 i Biennale Warszawa

https://teatrochoty.pl/repertuar/rewolucja-ktorej-bylo/