Klasyka dramatu w brawurowej interpretacji reżyserskiej Pawła Aignera. Jedna z najbardziej znanych i najczęściej grywanych komedii Moliera. Harpagon, tytułowy skąpiec, ma prawdziwą obsesję na punkcie pieniędzy. Pochłonięty myślami o swoim majątku nie liczy się z nikim i z niczym. Odsuwa się od najbliższych, jest bezwzględny dla swoich dłużników. W końcu jednak przeżywa katharsis. Jak wtedy zmieni się jego postrzeganie świata, który wcześniej przysłonięty był wizją pieniędzy?

"Skąpiec" przedstawia rodzinę zamoż­nego mieszczanina Harpagona, który sam charakteryzuje się szczególnym skąp­stwem. Cecha ta przejawia się m.in. w sposobie prowadzenia domu, traktowania służby i własnych, dorosłych już dzieci. Jego syn Kleant kocha Mariannę, zaś córka Eliza odwzajemnia uczucia Walerego, który, by znaleźć się blisko ukocha­nej, przyjmuje posadę intendenta u Harpagona. Tymczasem Harpagon planuje wydać córkę za starego Anzelma, który nie oczekuje posagu, Walery ma ożenić się z bogatą wdową, a on sam myśli o poślubieniu Marianny. Te matrymonialne plany biorą w łeb, kiedy Walery, fałszywie oskarżony o kradzież, przyznaje się do swych uczuć wobec Elizy, a także wyznaje, że jest synem Anzelma i bratem Marianny. Ojciec odstępuje mu rękę Elizy, zaś Kleant - w zamian za zwrot skra­dzionej szkatułki - uzyskuje zgodę Harpagona na ożenek z Marianną. Poza charakterystyką postaci Harpagona - miejscami komicznej, miejscami zaś odrażającej, choć nie pozbawionej nuty tragizmu - "Skąpiec" niesie obraz sto­sunków panujących w rodzinie francuskiej z XVII wieku. Charakterystyczne, że jakkolwiek Molier poddaje krytyce przede wszystkim Harpagona, ostrze satyry dotyka także innych bohaterów, choćby Kleanta, który zmuszony do pożyczania na coraz wyższy procent odkrywa, że stał się dłużnikiem własnego ojca.