"Szewcy", czyli najbardziej znany dramat Witkacego dla wzbogacenia atrakcyjności widowiska zmieniony. Dramaturg Jan Czapliński naniósł poprawki w tekście, włączając do niego wiele współczesnych odniesień. Akcja sztuki rozgrywa się w warsztacie szewskim. Tłem jest praca i rozmowa majstra i czeladników. Ich pragnieniem jest życie, w taki sposób, w jaki żyją osoby nimi rządzące. Szczególnie zależy im na przyjemnościach, których tamci doświadczają. W tym momencie przychodzi prokurator Scurvy i przekonuje szewców, że powinni być zadowoleni, ze swojego życia oraz, że, mimo racjonalności występowania podziałów społecznych oni nie są stworzenie do celów wyższych, a więc rządzenia. W tym samym czasie okazuje się także, że odczuwa on wielkie pożądanie do księżnej Iriny, która również pojawia się na scenie. Rozmawia z prokuratorem oraz irytuje go swoją niedostępnością. Co więcej, deklaruje chęć oddania się Sajetanowi. Scurvy’ego natomiast uznaje za nudnego. Momentem finalnych jest jego wyjście. Księżna w tym czasie, chce zbliżyć się do szewców. Oni, jednak zamierzają ją zabić. W warsztacie pojawia się niespodziewanie Scurvy na czele „Dziarskich Chłopców”. Informuje, że został mianowany przez telefon ministrem i aresztuje wszystkich obecnych. Rozpoczyna swoje rządy, mimo,że nie ma jeszcze oficjalnej pieczątki. W ten na scenie zaistnieje nuda i milczenie. Dzięki temu, zamiast nużącego trzygodzinnego spektaklu, mamy lustro dzisiejszego pop - świata w pigułce. Już pierwsze sekundy zapowiadają dynamizację w wystawianej sztuce. Pokaz mody, w którym obok papieża maszeruje Hitler, wprowadza widza w rytmiczny trans. Całe przedstawienie posiada niebywałe wyczucie rytmu, dzięki temu, że grane jest bez przerwy, przez co widz cały czas się na nim koncentruje. Całość uzupełnia rewelacyjnie dobrana muzyka.