W spektaklu sama postać ks. Jerzego pojawia się wyłącznie w archiwalnych materiałach filmowych, które reżyserka przegląda i wybiera na potrzeby swojego dokumentu, a także z zapisków oraz licznych kazań ks. Popiełuszki.

Młoda i ambitna reżyserka Beata, która ukończyła szkołę filmową z wyróżnieniem, na zamówienie TVP realizuje swój pierwszy film dokumentalny. Ma za zadanie „przybliżyć widzom postać księdza Jerzego Popiełuszki, a jednocześnie pokazać, że komunizm był systemem zła”. Zbieranie informacji Beata rozpoczyna od wizyty u proboszcza parafii p. w. św. Stanisława Kostki. Pracując nad dokumentem wraz ekipą filmową: operatorem, dźwiękowcem i montażystką, Beata poznaje wciąż nowe fakty z życia bohatera swojego filmu. Spotyka się ze świadkami tamtych wydarzeń: przyjaciółmi ks. Popiełuszki i ludźmi, którzy reprezentowali aparat represji. Odbywa rozmowy m. in. z ks. Sochoniem, profesorem teologii, wieloletnim przyjacielem bohatera, z ks. Małkowskim, ks. Kośnikiem, Karolem Szadurskim, Joanną Sokół, Anną Szaniawską, Stefanem Bratkowskim, mecenasem Janem Olszewskim. Prowadzi również trudne rozmowy z byłymi pracownikami SB, którzy nie zawsze godzą się na zdjęcia przed kamerą, raczej informują reżyserkę, bez podania źródeł, o swojej wiedzy na ten temat. Kolejny krok to wizyta w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, gdzie znajdują się wszystkie materiały dotyczące ks. Popiełuszki. Wiedza Beaty na temat życia i posługi księdza Jerzego Popiełuszki jest coraz większa, a sama postać wielkiego Polaka coraz bliższa. Odnajduje uniwersalne wartości w tym, co głosił i za co zginął. Poznanie trudnej prawdy o księdzu Jerzym zmienia też życie samej bohaterki, dojrzewającej do bardziej świadomych wyborów.