Krakowska inscenizacja Kazimierza Kutza na pierwszy plan wydobywa z dramatu Czechowa motywy miłości niespełnionej, rozmijania się uczuć, niemożności porozumienia się, bycia szczęśliwym. Wszystko wtapia się w klimat codzienności, równie tragicznej co śmiesznej, tak jak życie. Spektakl został zrealizowany w naturalnych wnętrzach dworku Matejki.

W starym dworze, gdzie mieszka pani Wojnicka, jej syn Iwan i jego siostrzenica Sonia, życie biegnie utartymi koleinami. Wujaszek Wania i Sonia ciężko pracują na utrzymanie majątku, wysyłając pieniądze właścicielowi dóbr, profesorowi Sieriebriakowowi, ojcu dziewczyny. Spokój i ład domu Wojnickich burzy przyjazd profesora wraz z młodą, piękną żoną Heleną, którą poślubił po śmierci matki Soni. Wujaszek Wania zakochuje się w niej, choć wie, że jest to miłość beznadziejna. Zaczyna też rozumieć, że człowiek, któremu służył wiernie przez całe swoje życie, jest osobnikiem małego formatu, pretensjonalnym i zarozumiałym. Próbuje zdobyć się na gest dramatyczny, lecz to w niczym nie zmienia biegu wydarzeń.