W skierowanym "Do czytelnika" wstępie, autor przyznaje, że podobieństwo Alfy do rzeczywistej postaci nie jest przypadkowe (choć nie pada żadne nazwisko, jest oczywiste, że chodzi o Lecha Wałęsę). Przyznaje również, że miesza fakty i fikcję. Zdaje sobie sprawę, że narazi się na ataki i zarzut "szargania świętości". Dlaczego to robi? Po pierwsze, "zawsze jest jakaś s y t u a c j a i jeżeli pisarz czegoś nie napisze, żeby nie zaszkodzić s y t u a c j i, to nigdy nie napisze niczego, co by miało wartość inną, jak tylko propagandową". Po drugie, "... postać, o której mowa, stała się symbolem już za życia. Czy ona życzy sobie tego czy nie, stała się własnością zbiorowej wyobraźni, jej osobiste, indywidualne istnienie zostało poszerzone, ale i tym samym odkształcone nieuchronnie [...] Dylemat człowieka, który stal się symbolem nie przestając być człowiekiem, starałem się przedstawić w mojej sztuce".