O melancholio! Nimfo! Skąd ty rodem?

Pijące gardła, wąsy, psy, kontusze;
A nade wszystko szczere, polskie dusze.

Jednak wierzę,
że ludy płyną jak łańcuch żurawi
W postęp.

Według lwowskiego historyka Juliusza Kleinera poemat miał być m.in. rozrachunkiem Słowackiego z nieprzychylną mu krytyką literacką oraz głosem w sporze poety z Adamem Mickiewiczem i jego zwolennikami, zarysowaniem własnego programu poetyckiego i próbą ustanowienia siebie, jako nowego przewodnika duchowego narodu. Był także próbą pokazania swojego obrazu dawnej polskości, innej niż ta przedstawiona w Panu Tadeuszu i popularnych ówcześnie Pamiątkach Soplicy. Forma utworu wzorowana była na Don Juanie Byrona.