Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu powołano 22 grudnia 1976r. Jego siedziba mieściła się w gmachu Urzędu Wojewódzkiego przy ul. Żeromskiego 53. Na początku działał jako instytucja impresaryjna, prezentując spektakle z innych ośrodków. W grudniu 1977r. wystawiono własną premierę, Zemstę Fredry w reżyserii Aleksandra Berlina, w której grali m.in.: Jolanta Lothe, Józef Nowak, Jan Ciecierski, Ryszard Pietruski. Działalność teatru ze stałym zespołem artystycznym inaugurowało przedstawienie Droga do Czarnolasu Maliszewskiego (premiera 10 listopada 1978r.). Dyrekcję teatru objął Zygmunt Wojdan. Zespół aktorski tworzyli: Maria Chruścielówna, Zofia Krajewicz, Małgorzata Leśniewska, Nina Mazgajska, Magdalena Radłowska, Grażyna Suchocka, Katarzyna Terlecka, Violetta Zalewska, Ryszard Balcerek, Hubert Bielawski, Borys Borkowski, Grzegorz Galiński, Jerzy Głębowski, Janusz Hamerszmit, Andrzej Kałuża, Cezary Kazimierski, Adam Krajewicz, Wiesław Krupa, Krzysztof Kursa, Bernard Michalski, Henryk Tomczyk, Zygmunt Wiaderny. Większość spektakli reżyserował Z. Wojdan. Wystawiał on głównie dramaty dające możliwość rozmowy o sprawach narodowych i społecznych: Wesele Wyspiańskiego, Horsztyński i Kordian Słowackiego, Szewcy Witkacego. Dramat współczesny reprezentowały takie tytuły jak: Karol, Zabawa, Drugie danie, Emigranci, Szczęśliwe wydarzenie, Policja Mrożka, Dacza i Okno Iredyńskiego, Król IV i Szachy Grochowiaka, Mein Kampf Taboriego. Repertuar Teatru uzupełniały wodewile: Romans z wodewilu Krzemińskiego, Jadzia wdowa i Żołnierz królowej Madagaskaru Tuwima. Sukces artystyczny i frekwencyjny odniosły spektakle prapremierowe: Sztukmistrz z Lublina Singera, Gałązka rozmarynu Nowakowskiego, Miłość czyli życie, śmierć i zmartwychwstanie zaśpiewane, wypłakane i w niebo wzięte przez Edwarda Stachurę.